Wat is er veel te zien in de heemtuin:

we zijn blij met de grote wolfsklauw, dalkruid, zevenster, orchideeën, en nog meer bijzondere planten en bloemen.

Heel gewoon en toch ook altijd mooi zijn de pinksterbloem, lelietje der dalen, brem, grote muur, inlandse vogelkers, wilde appel, zenegroen, muurleeuwenbekje en Siberisch postelein.

De laatste is in het logo van de Heimanshof verwerkt.

Nu onze tuinvrouw April ons al twee jaar geleden heeft verlaten, en ook haar Berberpaard geen
biologische mest meer heeft geleverd, begint de rogge in de roggeakker de moed te verliezen
Daarom hebben we in het afgelopen jaar geprobeerd de akker in te zaaien met een mengsel van
half-om-half rogge en boekweitzaad. En zie – op bijgaande foto is het resultaat te zien: één
bloeiende boekweitplant!
En de rogge heeft het in alle droogte van dit jaar en in de arme grond niet verder geschopt dan
dorre grasachtige sprieten zonder een korrel rogge. En denk dan eens aan de boeren
tweehonderd jaar geleden. Zo zag toen hongersnood eruit op de Veluwe. Vrees ik.
Nu is het oogsttijd. We ontdoen de akker van roggegras en ander gras. We graaien met de hand
slechts twee kruiwagens oogst van deze akker. Zoiets hadden we nog niet eerder meegemaakt.
Daarom spitten we de grond nu niet om en laten we het ‘onkruid’ staan.
En volgend jaar? Dan proberen we er met groot optimisme een bloemenakker met de
oorspronkelijke akkerkruiden van te maken. Dat zijn andere akkerranden dan we bij de huidige
boeren zien. Wij willen graag de oorspronkelijke bleke klaproos, echte kamille, margriet,
korenbloem enzovoort zien. Als de stikstof het tenminste toelaat. Maar een pluktuin zal het nooit
worden.

-Els Kaper

Om de composthoop achter de schuur beter op gang te krijgen had Els een goed idee bedacht.
Thuis schepte ze uit haar eigen composthoop een flinke kluit halfverteerde planten met aarde. Het
krioelde hierin van de wormen, pissebedden en andere organismes, die de vertering van het blad
op zich hadden genomen.
Maar met deze vuilniszak van achter uit de tuin naar voren lopend, bleken de eerste pissebedden
zich al door de gaatjes in die vuilniszak naar buiten te wurmen. Dus een gloednieuwe vuilniszak
om de oude stukke zak gedaan en héél goed dicht gebonden. Want je wilt ook geen wormen in je
auto hebben.
Maar ook wormen zijn intelligent genoeg om bij gevangenschap op de vlucht te slaan.
In de heemtuin aangekomen hadden veel wormen zich al uit de binnenste zak geworsteld. Ze
zaten klem tussen beide zakken in aan de wand geplakt.
Ah jasses, wat een gedoe om ze op de composthoop te storten. Maar, deels met de hand van de
zak geveegd en deels bovenop de compost gelegd, waren ze aan het eind van de dag toch
allemaal in de bladhoop verdwenen. Welkom thuis hier, jongens, en eten maar!
Operatie geslaagd. Maar of het voor herhaling vatbaar is? Nou nee, ik denk het niet.

-Els Kaper