Er wordt gewerkt aan een nieuwe lijst van aanwezige oorspronkelijke Veluweplanten.

De vorige inventarisatie is gedaan in 2001 / 2008. Zo rond het jaar 2010 was de Heimanshof op zijn mooist. We telden toen ongeveer 340 verschillende soorten planten. Daarna begon de ‘zure regen’ (stikstof e.d.) zijn tol te eisen. Kwetsbare soorten verdwenen of namen af in aantal. Waren er daarvoor plekken vol van één soort bloeiende plant, b.v. margrieten – dan zijn we nu al blij als er hier en daar nog een margrietje bloeit. En geen helmkruid? Dan ook geen bijbehorende rupsen en vlinders.

Maar andere soorten doen het juist beter. De lelietjes ploegen de hele tuin door. En zie de uitbundige bloei van de moeraswederik. Zo vol bloemen zouden we het wel op meer plaatsen willen zien.

Kortom: Hoog tijd dus voor een nieuwe inventarisatie. Zomer, herfst en winter doen we dit jaar. Afronden kan pas na het volgende voorjaar.

De wereld van tegenwoordig kent veel hekken van houten palen. Zelfs langs de snelweg staan stevige houten vangrails. Maar wij willen liever een mooi hek van de takken uit eigen oogst.

Er is veel tijd gestoken en veel geduld om dit kunstwerkje van dunne boomtakken te maken. Het moet de weg achterom naar de leemkuilvijver afsluiten. Op die plek, geliefd door op kikkers jagende kinderen, groeien namelijk moeizaam in stand gehouden echte leemkuilplanten.

Mooi hek. Maar of het de belhamels en zwijnen zal tegenhouden? Ik vrees van niet. De dunste takken waren alweer gebroken – niet door de zwijnen, wel door de belhamels. Niet door eroverheen te klimmen, maar wel door ze in het midden stuk te trappen. Lang leve de vakantie-kinder-vreugde met een leuke campingdagbesteding.

Natuurlijk is het hek nu weer hersteld!

Heb medelijden met de wilde zwijnen. Deze maand zijn ze diverse keren weer terug geweest. Ze keren grote plakken mos om op zoek naar iets eetbaars. Daar gaan onze mooie mossen waar we bekend om zijn… Ze graven dieper dan ooit op zoek naar kevers, wormen en plantenwortels. Maar het levert weinig op. Het aantal insecten is sterk verminderd. Ook wij zien ze weinig, net als vlinders en vogels.

Arme zwijntjes. Door de achteruitgang van de onderbegroeiïng in de bossen en verdroging door de warme wind heerst er gewoon al hongersnood. Vroeger kwamen ze nooit voordat het winter was.

En dus zullen deze bezoekers nog wel eens terugkomen.

Heb ook medelijden met ons die de schade steeds weer proberen te herstellen.

We hebben bezoek gehad van wilde zwijnen… de grootste schade is een compleet omgewoelde mosheuvel tegenover de Hofhut. Verder is er in de tuin geen schade, maar van de diepe kuilen op de mosheuvel werden we niet blij. Omdat het ook zo verschrikkelijk droog is, zullen de door ons weer teruggedraaide mos-plaggen niet zo makkelijk weer wortelen…

De border ziet er ondanks de droogte goed uit, een aangename verrassing.

Verder veel bloeiende bloemen, gele lis, vingerhoedskruid, adderwortel, cyper zegge en koningsvaren.

Ook zijn we druk geweest met het verwijderen van eikenopslag. En hoera: het goudveil is weer terug. We waren het tijden kwijt!

We boffen als werkgroep met het weer! Het was goed toeven laatste zaterdag tijdens het werken in de Heimanshof.

Er is veel gedaan: de paden zijn beter toegankelijk doordat de randen met de zeis zijn bewerkt en de overhangende takken zijn gesnoeid. In de border is gras weggehaald zodat de planten beter zichtbaar worden en er zijn al veel naambordjes bij de planten gezet. Ook zijn de kreek en de sloot schoongemaakt en is er veel opslag -vooral van eik en beuk- weggehaald. Als we dat niet zouden doen, hebben we binnen een aantal jaren alleen nog maar bos, en geen tuin meer..

We hadden veel bezoek van groepen kinderen die een vakantie vierden op het terrein. Leuk deze belangstelling, onder andere hiervoor proberen wij de tuin in een goede conditie te brengen en te houden!

De werkgroep heeft een heleboel gedaan in de tuin., ondanks het feit dat we maar met weinig mensen waren.

Het voorjaar komt eraan! De maagdenpalm en het speenkruid staan al in bloei, en nadat we het blad van het veld lelietjes der dalen geharkt hadden, zagen we de puntjes van de lelietjes verschijnen. Ze reageerden direct op het zonnetje, wonderlijk om te zien!

Er is ontzettend veel blad verwijderd en er is akkerbloemenzaad op het roggeakkertje uitgestrooid.

We hadden dat in het najaar ook al gedaan, maar daarvan is helaas niet veel te zien.

De lente zal tijdens onze volgende bijeenkomst weer verder zichtbaar zijn! We verheugen ons daarop.