Een prachtige dag in de Heimanshof, de natuur ontploft… mooie frisse voorjaarskleuren.
Het muurleeuwenbekje kruipt tegen het muurtje langs de border, waarin ook lelietjes der dalen staan.
De leemkuil is dicht begroeid, even wachten wat daar de komende maanden in bloei komt.
De wilde appel bloeit, bijzonder: tegelijk met de wilde kers! Normaal is de kers veel eerder, of misschien beter gezegd: de appel later!
In de boshoek bloeit de  roze winterpostelein uitbundig en door de hele tuin zien we de witte sterretjes van de grote muur.

Tussen alles wat groen is en bloemen krijgt, staat een dode berk, met een heleboel berkenzwammen.
Geweldig om te zien  dat ook dode planten en bomen in de natuur hun functie hebben.

Het was genieten deze zononvergoten lentedag.

Klik op de afbeeldingen voor de omschrijving

Er komt weer van alles in bloei in de heemtuin…

Gagel:

Bosanemoon en speenkruid:

Het is weer goed toeven in de tuin!

Er was na storm “Eunice” het één en ander kapot in de heemtuin, maar de raparatie is nu in volle gang!

Dakherstel van de werkschuur:

Reparatie van de waterput:

En op de laatste foto is een dode boom te zien, waar de kamperfoelie zich omheen gedraaid heeft; er zijn plannen om de boom weer rechtop te hijsen, zodat de kamperfoelie weer in volle glorie te bewonderen valt. Dat komt dus nog….

Storm Eunice volgde 2 dagen na de storm daarvoor, en kwam met zoveel geweld en schade over ons land, dat besloten werd om het werk-weekend af te zeggen.

Ook de heemtuin is niet aan een aantal schadegevallen ontkomen. Er was onder andere schade aan de Hofhut, schuur, waterput, en er zijn de nodige takken (van heel klein tot 4 meter lang) afgebroken, en enkele bomen omgewaaid.

We weten niet hoe het gebeurd is, maar er zijn wilde zwijnen in de heemtuin geweest.

Ze hebben op een paar plekken wat schade aangebracht, waaronder op het dijkje bij het schraal grasland. Daar stonden namelijk wilgenroosjes die de zwijnen graag opwroeten om de wortels van te eten.

In de herfst van 2021 is in onze heemtuin door Martina Boom een inventarisatie gedaan van de in de tuin aanwezige soorten paddenstoelen. In totaal zijn er 44 soorten waargenomen, waarvan er 31 konden worden benoemd. Voor de overige 13 soorten is het niet gelukt een naam te vinden. In de galerij hieronder zijn de soorten vermeld met een afbeelding ervan. We zijn van plan om in 2022 de inventarisatie te herhalen, maar dan gedurende het hele jaar.

Voor de liefhebber hebben we de paddenstoelen ook in een pdf-bijlage omgezet:

Het noodweer in de avond van zaterdag 30 oktober was teveel. Onze scheve boom, de grote eik, heeft na een ‘gevecht’ van jaren om maar niet te vallen, zich gewonnen gegeven. Zonder dat iemand het hoorde, viel de eik over de vijver met de kruin op het eiland.

Op 17 oktober hadden een paar van ons nog naar de risico’s gekeken van een eventueel omgaan van de eik: de mogelijke schade en de onmogelijkheid om zelf met het opruimen aan de slag te gaan. Het
verwijderen van een grote zijtak zou mogelijk helpen om de neerwaartse druk wat weg te nemen.

Het overleg met een hovenier kwam te laat.
Op de vraag of hij de boom kon opruimen reageerde de hovenier traag en uiteindelijk met de wedervraag of we er haast mee hadden. Intussen bood Aleida Krooneman aan dat de hovenier die momenteel 2 dagen per week op het terrein van de Paasheuvel aan het werk is, ingezet kon worden. Maandag 1 november zijn wij de situatie gaan opnemen en werd duidelijk dat zonder inzet van groot materieel de boom niet uit het water gehaald zou kunnen worden en afgevoerd zou kunnen worden. Ook een stevige boot was nodig.
Peter heeft met onze buurman George gebeld om toestemming om het pad gelegen tussen wal/hek en zijn coniferenhaag, die te bereiken is via het hek aan de Elspeterbosweg, te mogen gebruiken. George zegde alle medewerking toe.
Op maandag 8 en dinsdag 9 november is door hovenier Gerlof Vinke en zijn medewerker en met twee dagen hulp van Peter en Hanna het onmogelijke verricht: het grootste deel van de kruin is via de boot aan land gebracht en weggesleept.

Veel hout is via de boot gezaagd, de onderstam is in plakken gezaagd en kon pas na het kloven in stukken naar de aanhanger, die in de tuin van George stond. Na het verder open maken van het hekwerk en het weghalen van enkele meters van onze wal, kon de trekker van de Paasheuvel ingezet worden in een poging om stukken uit de vijver te halen. Dit lukte maar ten dele, omdat onder water waarschijnlijk een zijarm in de modder steekt en de trekker voor dit werk te licht was. Van het inzetten
van een zwaardere trekker werd afgezien, omdat daarmee te veel schade aan de tuin zou ontstaan. En voor een hoogwerker staan ter plaatse teveel bomen.

Met nog een deel van de kruin op het eiland, nog een deel van het takkenwerk, dat onderwater verdween en het restant van de stam, dat nu nog in het water ligt, kunnen we terugkijken op een geslaagde operatie.
Met heel veel dank aan Gerlof en zijn medewerker, aan buurman George en aan Aleida. Rest ons nog om het hekwerk terug te plaatsen, onze wal te restaureren en de sporen van het werk weg te werken.
Peter en Hanna hebben al deze dagen keihard gewerkt om deze enorme klus mogelijk te maken. Steeds bereikbaar zijn, meedenken, zoeken naar praktische oplossingen en heel veel fysieke inspanningen verrichten, wat geweldig!

Dit jaar hebben we een geliefde vriend en heemtuinwerker verloren. Onze Harry Bückmann is overleden op 7 januari 2021. Geboren op 13 januari 1935 als Henri, stond hij later in de Haagse AJC-kringen bekend als Harry. Hij is dus bijna 86 jaar geworden. Met een aantal van zijn leeftijdgenoten heeft hij meegewerkt aan het herstel van de Heimanshof in Vierhouten. De werkgroep, waar Harry en zijn vrouw 13 Maartje deel van waren was in 1984 begonnen de verwaarloosde heemtuin opnieuw op te bouwen.

Harry heeft lang met Maartje en hun twee dochters Suzan en Mira in Dieren gewoond. Maar helaas kwam Maartje daar in november 2001 bij een ongeluk om het leven. We beleefden in onze groep deze schokkende gebeurtenis mee. En het werken in de Vierhouter natuur bleek een beetje te troosten. Jaren later kwam er een nieuwe vriendin in Harry’s leven. En zo konden we ook Martina Boom in onze werkgroep welkom heten. Harry heeft tot het laatst aan toe in de Heimanshof meegewerkt. Al waren het geen zware klussen meer zoals bomen kappen, technische keukenaanleg of bruggen bouwen. Een aantal planten konden op zijn vaste aandacht rekenen. En met Martina nog steeds in ons midden zal voor ons ook de herinnering aan Harry zeker levend blijven.